Noiz alde egin behar dute sema-alabek etxetik?

Espainako Gobernuaren azken ikerketari daagokionez, gazteen artean langabezia tasa %40 da. Alegia, hamarretik lau lan bat daukate eta besteak lanik gabe dabiltza. Zer esan nahi du honek? Gure gazteok gero eta beranduago joaten direla gurasoen etxetik. Adituen arabera 30 bat urte daukatenen artean %60 haien gurasoekin bizi dira. Europan bizi dugun krisiarekin gazteen arazoak handitzen ari dira.

Nahiz eta orain etxetik kampò alde egitea oso zaila den, atzera begirada bat emango bagenu, konturatuko ginateke Espainen bedidanik gazteak beranduago joaten direla.
Europarekin konparaketa bat egingo bagenu, ikusiko genuke gure herrialdeko gasteak Europako azken poztuan daudela. Hau da, Europan 18 bat urtekin etxetik joaten dira. Zertarako joaten dira hain gasteak? Azaltzea oso erreza da. Normalean, unibertsitatean hasten direnean haiek heuren buruaren jabe bihurtzen dira. Gainera haien gobernuak finanziatzen dizkiete ikastaroak. Adibide bat ipiniko dut hau ondo uletzeko. Ni Eindhovenen jaion nintzen eta haun lagun batek bizitzen jarraitzen du. Txikitatik lagun minak gara eta oso odo ezagutzen dut bere bizitzaren ibilbidea. Rakel unibertsitatera joan zenean, Herbehereko gobernuak mailegu bat eman zion bere ikasketak ordain zitzan. Ikasketak ez ezik etxearen alokairua ere ordain zezakeen diru honekin. Baina, Gobernuak baldintza bat ipini zion ez zezan dirua buelta; ikasketak gainditu beharko zituan.
Hortaz, ikasketak gainditzen ez dituzte, ikasleek dirua bueltatu beharko dute. Honetaz gain, gurasoek ez dute haien seme-alabeen maileguen ardura hartzen. Gobernuaren arabera, honekin lortu nahi dute gasteel heuren ardura onartzea.

Gure gazteetzat, berriz, oso garestia da hau lortzea. Izan ere, ez daukate diru laguntzarik etxetik kampo joateko, alokairuak haien eskuetan ez baitaude.

orain arte gobernuak exe bat aloka zezaten diru-laguntza eman zien arren, krisiagatik murrizketa batzuk egin ditu eta alokatzen zutenentzakori diri-laguntza kendu die. beraz, gure gasten etorkisuna oso beltza ikusten da.

Horregatik, gazteek etxean geratzea aukeratzen dute. Gurasoek haien babesa ematen diete eta lana daukatenk dirua aurrez dezakete. Izan ere, irabasten dutenarekin ezin dute etxe bat, ez alokatu, ez erosi. Zergatk gertatzen da hau? Hemen pisulo prezioa oso garestia delako eta alokailua ere bai.

Gobernua bere politikarekin lortzen da, gasteak erosoagoa ohitzea; eta azkenean, trabak bakarrik ikusten dituzte gastteek haien etorkisun aukeratzeko edo bultzatzeko. Halaber, krisiarekin heuren egoera larriagoa egiten ari da.

Ondori gisa esango dut, gobernauk bere gazteen langabesiko politika ez ezik, lanako aukeerak ere aldatu baharko lituzkela. Egoera aldatuko baliz gazteen etorkisuna hobea izango litzateke.
Badakit zaila dela egitea; baina, halaber badakit Europan zehar dauden adibideen bidez posible litzateke horiek gure gizartean gauzatzea.

Honetaz gain, gazteek gizartean parte hartu ere egin beharko lukete etorkisun bat bilatzeko eta sortzeko. Baina, hau lortzeko denon artean egin beharko geneke.

Bukatzeko, gure eskuetan dauzkagu etorkisunaren giltzak. Hortaz, altxa gaitezen gure eskubideak bilatzeko!

Publizitatearen inguruan oreka bilatu beharko litzateke?

Eusko Jaurlaritzak egin duen azken ikerketeren arabera, azken urteotan publizitatean agertzen diren produktuen salmentak %10 igo dira; publizitatearik egiten ez dutenak, berriz, %8 jeitsi dira.
Hortaz, esan beharko da publizitatea sortu zutela ekoizleek haien produktuak sal zitzaten.
Atzera begirada ba emango bagenu, konturatuko ginateke jaio garenez geroztik iragarkiaren menpe bizi garela.

Publizitateari dagokionez, nork ez du ezagutzen "Soberano"-ko iragarkia edo "Anis El Mono"-koa? Iragarkiaren prozesua denboraren poderioz aldatzen aritu da. Hasiera, papela bakarrik erabiltzen zuten, kartelak egiteko. ze politak ziren lehengoak, haien erudiak eskuz margotzen zituzten eta gaur egun kartel horiek artelanaren moduan ikusten dira. Gizarte modernizatzen ari den bitartean komunikabide ezberdinak agertu dira; publizatatea ekoizten dutenek plataforma hauek ere erabiltzen dituzte produktuaren iragarkiak han ipintzeko eta guk eros ditzagun.
Emiki-emeki ikus zezaketen salmentak igotzen zirela iragarkiei esker. Beraz, enpresak konturatu ziren haien emaitzak onak izateko ondo saldu ere egin baharizango zituztela. Orain publizitatearen munduak horri esker garrantsi handia dauka eta diru asko mugitzen du.

Publizitateak, erosten dugunoi gauza batzuk eskaitzen dizkigu. Izan ere, Merkatuetan dauden produktuak ezagu ditzakegu ia-ia exetik mugito gabe, Batzuetan agertzen diren produktu berriak oso interesgarriak dira kontsumintzaileentzat. Adibide bat ipiniko dut. Nikirolaria naiz eta kiroldegian erabiltzen dudan arropak denbora pasa ahal usain txarra hartzen du eta lehen, bota behar izaten nuen. Baina behn telebistan ikusi nuen produktu bat; produktu honekin arropako usain txarra ken ahal nion. Produktu hau frogatu nuen eta harritua geratu nintzen; Behingoz iragarkitan esaten duena bete egin zuten.

Baina, publizitatearen inguruan dena ez da ona. Dakigunez, bere menpe bizi gara. Zergatik? oso erraza da hau erantzutea. Iragarkietan agertzen diren produktuak erosten ditugulako eta han agertzen dren pertsonak antzekoa izatea gustatuko litzaigukelako.
Hotaz, publizitatearen bidez menpetasun handia eragiten digutela gizarteoi esan behar izango litzateke.
Gainera aprobetxatzen dute edozein lekutan publizitatea ipintzeko, guk irkur eta ikus dezagun.

Bukatzeko, esango dut nahiz eta publizitateari garrantsi handia eman, oreka bilatu beharko dugula. Eta nire ustez, arauak ipini beharko lirateke iragarkiaren iruzurraren kontra borrokatzeko.

Eguberriak-jaiak: zorionez amaitu dira

  Urtero Gabonen zain irrikatzen ibiltzen gara. Urte osoa daukagu hurrengo Eguberri-Jaiak prestatzeko. Aurten perfektuak izango dira , Ze ondo! Senide guztiok mahaiaren ondoan esertzen gara.  konturatu gabe, zerbait gertatzen da eta geure nahiak honda ditzakegu, ze ezberdinak garen!

  Eguberri-Jaiak bukatu baino lehen, ia-ia hurrengoak  prestatzen ari gara. Ze politak diren! Ze ondo konpontzen garen denon artean! Senideak egun berezi hauetan elkartzen baikara. Bakoitzak bere rola dauka eta rol hori jokatzea espero dute gainerakoek. Bestealde, pentsarazten digute data hauetan denak perfektua izan behar duela. Hau da, Gabonek betidanik berdin izan behar dute eta ezin da aldaketarik egin.
Zer gertatzen den norbaitek egitura hau apurtzen badu? Bada, ezin diote utzi. Senide bakoitzak bere rola interpretatu behar du besteok ez dezagun xarmarik gal. Orduan gatazkak agertzen dira ohiturak ez galtzeko. Baina gizartea aldatzen den bitartean, aldaketak ere badakartza. Alegia, betidanik bikoteek elkarekin ospatzen zituzten Gabonak, baina orain bikote batzuk erabakitzen dute banatuta ospatzea.

Azkenean, Gabonen xarma gal daiteke. zergatik? Egun hauek  gure nahiak betetzeko dira. Hau lortzeko, gure ondoan dagoena errespetatu behar dugu. Gainera, oso garbi eduki beharko genuke mementu hauek direla gure barruan daukaguna bestei emateko. Gauza txiki hau da Eguberri-Jaien lilura .

  Bukatzeko, esango dut denok ezberdinak garela eta hori dela politena. Urte bakoitzak gauza ezbedinak dakartza. Ezbedintasunak ez dira txarrak, onak baizik. Izan ere, aniztasunean dago aberastasuna. Gauzak ezin dira mugatu.Izan ere, gure bizitza egunero idazten dugu eta denok onartu behar ditugu beste norbaiten  aburuak